Marloes haar verhaal over unieke samenwerking

Van een slap armpje naar alles weer kunnen

Haar arm hing er krachteloos bij na een gecompliceerde polsbreuk. Dankzij een unieke samenwerking van haar behandelaars kan schoonheidsspecialiste Marloes Flipsen (30) nu alles weer.

Op een ijskoude avond in februari liet Marloes haar hond uit. In een zijstraatje waar niet gestrooid was, gleed ze uit. “Ik viel met mijn hele lichaam op mijn pols, hoorde iets knappen en werd intens misselijk. Ik wist dat het fout was.” Nadat ze omhoog was geholpen door een passerende buurtgenoot, zag ze dat haar hand in een rare hoek naar binnen stond. “Er zat een knik in en ik kon mijn vingers niet bewegen.”

Door de huisartsenpost werd ze doorverwezen naar Amphia. “Ik was die avond niet de enige die was uitgegleden, dus moest wel even wachten voordat ik aan de beurt was, de adrenaline gierde door mijn lijf.” Toen er eindelijk een foto werd gemaakt, bleek ze een complexe breuk te hebben die geopereerd moest worden. Marloes kreeg gips en anderhalve week later lag ze op de operatietafel bij chirurg Philip Schormans die haar pols stabiliseerde met plaatjes en een aantal schroeven.

Slap armpje
Twee dagen na de operatie ging het drukverband eraf. “Ik schrok van wat ik zag”, vertelt Marloes. “Een slap armpje zonder kracht. Ik kon mijn arm niet buigen en mijn vingers niet bewegen.” Voor de schoonheidsspecialiste was dat wel even schrikken. “In mijn werk heb ik echt beide handen nodig.” Toch bleef ze optimistisch. “Ik begon vrij snel met ergotherapie en ik dacht dat het wel zo opgelost zou zijn.”

Dat was niet de eerste gedachte van ergotherapeut Kathleen Geysen, zij schrok behoorlijk bij de aanblik van de pols. “Haar pols, vingers en duim en zelfs haar elleboog kon Marloes amper bewegen. Het letsel was zo groot dat ik echt moest zoeken: wat zullen we als eerste aanpakken?”

Verschillende oefeningen, spiegeltherapie waarbij Marloes naar haar gezonde arm in de spiegel moest kijken om haar hersenen te ‘foppen’ om haar gewonde arm weer te activeren. Kathleen: “Op allerlei mogelijke manieren zijn we eraan gaan werken.” Na een paar weken ging het al beter, vertelt Marloes. “Maar omdat het zo complex was, verwees Kathleen mij naar hand-fysiotherapeut Ruud Rullens. 

Samenwerking
Kathleen: “Ik richtte me vooral op haar vingers en duim. We werkten allebei aan haar pols en Ruud deed vooral haar schouder en elleboog. Zo konden we haar samen veel breder helpen.” De twee behandelaars zagen dat het bewegen van de pols moeizaam bleef. Kathleen: “De chirurg adviseerde om Marloes een spalk te geven.” Deze kreeg Marloes aangemeten door gipsverbandmeester Jacques van den Berg. “Het was een soort martelwerktuig”, lacht Marloes, “Ik kon de spalk zelf aandraaien, zodat ik thuis mijn pols steeds verder kon stretchen.” De fysiotherapeut en ergotherapeut hielden het resultaat bij. “Ze hadden allemaal contact met elkaar, er was echt een team bezig met mijn pols. Toen ik niet verder kon stretchen kreeg ik een nieuwe spalk waarmee ik nog verder kon komen.”

Weer aan het werk
Inmiddels is Marloes weer volledig aan het werk.” Mijn pols staat nog een beetje scheef maar ik kan alles weer gewoon doen en heb er geen last van. Ik ga alleen nog eens per maand naar fysiotherapie, een soort onderhoudsbeurt”.

Kathleen vindt het bijzonder dat Marloes zo ver is gekomen. “Ze kwam binnen met een arm die erbij hing. Als ik dit alleen had moeten doen, zonder advies van de chirurg, zonder spalk, en een fysiotherapeut die zich op andere dingen richtte, dan was ze zeker niet zo ver gekomen.”