Sint-Elisabethziekenhuis (1894)
Historie van het ziekenhuis in Breda
De medische wetenschap ontwikkelt zich snel en er komen steeds meer mogelijkheden. Hygiëne wordt belangrijk en operaties zijn mogelijk. Dat vraagt om aangepaste ruimtes. Maar er worden ook steeds meer bejaarden worden opgenomen. In 1894 splitsen de zusters daarom de bejaarden- en ziekenzorg. De zieken verhuizen naar het nieuw gebouwde Sint-Elisabethziekenhuis in de aangrenzende Leuvenaarstraat; de bejaarden blijven aan de Haagdijk. In het nieuwe gebouw worden een operatiekamer en een röntgenkamer ingericht.
Dat maakt duidelijk dat naast verzorgen, ook behandelen een serieuze doelstelling is geworden. Dat zet ook een andere ontwikkeling in gang. Want eerst werden vooral arme zieken verzorgd, nu moeten ook rijke mensen naar het ziekenhuis als ze behandeld willen worden. Een operatie kan nu eenmaal niet aan huis gebeuren. Het is in die tijd ondenkbaar dat zij samen met arme patiënten verpleegd worden. Arme zieken blijven daarom op de 3e klasse in overvolle ziekenzalen. Voor wie het kan betalen ontstaat de verpleging 1e en 2e klasse, met ruime kamers, betere voeding en ruimere bezoektijden.
Voor wie het kan betalen ontstaat de verpleging 1e en 2e klasse.