Stedelijk Ziekenhuis (1867)
Historie van het ziekenhuis in Breda
Vanaf 1828 wil rijksoverheid dat de gemeente prostituees controleert op geslachtsziekten. De gemeente wil dit jarenlang niet doen. Zij vinden dat meer iets voor het leger. Bovendien kan het niet de bedoeling zijn om belastinggeld te gebruiken voor zulke zaken. Maar in 1857 wordt de druk te hoog. Het stadsbestuur roept de prostituees vanaf 1860 wekelijks op om zich in het stadhuis medisch te laten nakijken. Ze maken veel lawaai en zijn zeer aanwezig in het stadhuis. Dat is erg irritant. Daarom vraagt de burgemeester de zusters van het gasthuis of zij alsnog de controles willen overnemen. Op advies van de bisschop weigeren ze. De gemeente Breda ziet geen andere oplossing en richten een Stedelijk Ziekenhuis op. Daarin worden, naast prostituees ook zwangere vrouwen of moeders die niet getrouwd zijn opgenomen. En mensen die nergens anders terecht kunnen, omdat ze niet in de samenleving passen.
Het Stedelijk Ziekenhuis blijft bestaan tot 1925. Daarna nemen de zusters in het Sint-Ignatiusziekenhuis alsnog de zorg over. Maar niet de zorg voor zwangere vrouwen die niet getrouwd zijn. Die moeten naar Moederheil. Prostituees krijgen in het Sint-Ignatiusziekenhuis een aparte ingang. Dat blijft zo tot ver in de jaren zestig.
Prostituees krijgen een aparte ingang. Dat blijft zo tot ver in de jaren zestig.