Peter's verhaal over blaaskanker

“Het licht ging wel even uit”, vertelt Peter Fleischacker (58) over het moment dat hij hoorde dat hij blaaskanker had. “Ik had eigenlijk helemaal geen klachten, behalve dat er wat bloed in mijn urine zat. Maar voor ik het wist lag ik op de onderzoekstafel voor een inwendig onderzoek met een camera.” De uroloog wond er geen doekjes om: “Hij vertelde gelijk dat ik kanker had. Ik ben iemand die wil weten waar hij aan toe is, dus dat hij gelijk zei waar het op staat vond ik wel prettig.” 

Na de kijkoperatie bleek Peter de hardnekkigste variant van blaaskanker te hebben. “De arts vertelde duidelijk wat me te wachten stond: een operatie waarbij mijn prostaat, blaas en lymfeklieren zouden worden verwijderd. Een stoma kwam in de plaats van mijn blaas. Dat was heftig nieuws. Gelukkig konden ik en mijn vrouw en dochters bij de oncologieverpleegkundige ons verhaal en onze emoties kwijt.”

Dat Peter geopereerd zou worden met de robot vond hij een prettige gedachte. “De uroloog maakt met een operatierobot misschien toch minder snel fouten. Ze doen dit soort operaties bovendien altijd met twee urologen.....” 

Op advies van zijn behandelend arts bereidde Peter zich goed voor op zijn operatie. “De dokter zei dat iemand met een goede conditie sneller zou herstellen van een ingreep. Dus ben ik gelijk gestopt met roken. En ik ben gaan afvallen en weer gaan hardlopen.” En met succes. Waar een patiënt na een dergelijke ingreep gemiddeld 10 dagen in het ziekenhuis verblijft, mocht Peter na 5 dagen alweer naar huis.

Voorlopig wordt Peter om de drie maanden gecontroleerd met een CT-scan, bloedonderzoeken en longfoto’s. Hij hoopt dat hij ooit genezen wordt verklaard, maar is ook realistisch: “Ik denk dat je van een ziekte als deze nooit helemaal afkomt.”